Angelsaksisch

Angelsaksisch verwijst naar de oude Germaanse taal die werd gesproken door de Angelsaksen in Engeland. Het Angelsaksisch wordt ook wel Oudengels genoemd en is de voorloper van het moderne Engels.

Geschiedenis

Het Angelsaksisch ontstond in de 5e eeuw na de migratie van de Angelsaksen naar Engeland vanuit hun oorspronkelijke thuisland in wat nu Denemarken en Duitsland is. Het werd de dominante taal in Engeland tot de Normandische verovering in 1066, waarna het geleidelijk werd vervangen door het Normandisch-Frans en later het Middelengels.

Kenmerken

Het Angelsaksisch kent verschillende kenmerken die het onderscheiden van het moderne Engels. Zo had het een complexer grammaticaal systeem met naamvallen en verbuigingen, vergelijkbaar met andere Germaanse talen. Ook had het een uitgebreide woordenschat die deels is overgenomen in het moderne Engels.

Daarnaast kende het Angelsaksisch een ander klanksysteem, met onder andere klanken die niet meer voorkomen in het moderne Engels. De spelling was ook anders, met letters zoals "þ" (thorn) en "æ" (ash) die tegenwoordig niet meer worden gebruikt.

Invloed op het Engels

Hoewel het Angelsaksisch niet meer als een aparte taal wordt gesproken, heeft het een grote invloed gehad op het Engels zoals we dat vandaag de dag kennen. Veel woorden en grammaticale structuren zijn afkomstig uit het Angelsaksisch en vormen de basis van het moderne Engels.

Daarnaast heeft het Angelsaksisch ook invloed gehad op de Engelse cultuur en samenleving. Veel tradities, gebruiken en wetten vinden hun oorsprong in de Angelsaksische periode.

Conclusie

Angelsaksisch is de oude Germaanse taal die werd gesproken door de Angelsaksen in Engeland. Het heeft een rijke geschiedenis en heeft een grote invloed gehad op het moderne Engels. Hoewel het niet meer als een aparte taal wordt gesproken, zijn veel woorden en grammaticale structuren afkomstig uit het Angelsaksisch.