Apollyon

Betekenis en beschrijving

Apollyon is een oudtestamentisch figuur die voorkomt in de Bijbel. De naam Apollyon wordt genoemd in het boek Openbaring, hoofdstuk 9, vers 11. In dit vers wordt Apollyon beschreven als de koning van de afgrond, ook wel de Engel des Verderfs genoemd.

De naam Apollyon is afgeleid van het Griekse woord 'Apollumi', wat vernietigen of verloren gaan betekent. Dit geeft aan dat Apollyon een destructieve kracht vertegenwoordigt.

Volgens de Bijbel is Apollyon een machtige demon die heerst over de afgrond, een plaats van duisternis en verderf. Hij wordt beschreven als een engel die uit de hel is vrijgelaten om de mensheid te straffen tijdens de eindtijd.

Apollyon wordt vaak geassocieerd met chaos, vernietiging en de duistere krachten van het kwaad. Hij symboliseert de strijd tussen goed en kwaad en de verleidingen die mensen kunnen weerstaan in hun geloof.

Hoewel Apollyon een angstaanjagend figuur is, geeft de Bijbel ook aan dat gelovigen beschermd worden tegen zijn macht. Door hun geloof en toewijding aan God kunnen zij de verleidingen van Apollyon weerstaan en overwinnen.

Apollyon is een belangrijk figuur in de Bijbelse mythologie en heeft een symbolische betekenis die verder reikt dan alleen zijn letterlijke beschrijving. Hij staat symbool voor de krachten van het kwaad en de eeuwige strijd tussen goed en kwaad.