Balaäm

Achtergrond

Balaäm is een oudtestamentisch figuur uit de Bijbel. Hij was een waarzegger en tovenaar uit de stad Pethor, gelegen aan de rivier de Eufraat. Balaäm staat vooral bekend om zijn betrokkenheid bij het verhaal van de ezelin die tegen hem sprak.

Profetieën

Balaäm werd door koning Balak van Moab gevraagd om de Israëlieten te vervloeken, omdat hij bang was voor hun opkomst en macht. Hoewel Balaäm in eerste instantie weigerde, ging hij uiteindelijk toch op weg naar de Israëlieten. Onderweg werd hij echter tegengehouden door een engel van God, die hem waarschuwde om alleen te spreken wat God hem opdroeg.

Toen Balaäm aankwam bij de Israëlieten, sprak hij in plaats van een vloek juist zegeningen uit over hen. Dit gebeurde drie keer, ondanks de druk van koning Balak om de Israëlieten te vervloeken.

Symbolische betekenis

Balaäm wordt vaak gezien als een voorbeeld van iemand die probeert te handelen tegen de wil van God. Ondanks zijn oorspronkelijke weigering om de Israëlieten te vervloeken, gaf hij uiteindelijk toe aan de druk van koning Balak. Dit leidde echter tot zijn confrontatie met de engel van God en uiteindelijk tot het uitspreken van zegeningen in plaats van vloeken.

De figuur van Balaäm wordt vaak gebruikt als een waarschuwing tegen het volgen van eigenbelang en het handelen tegen Gods wil. Het herinnert gelovigen eraan om trouw te blijven aan Gods geboden en niet toe te geven aan verleidingen of druk van buitenaf.