Barabbas: Een Oudtestamentisch Figuur

Achtergrond

Barabbas is een bekend figuur uit de Bijbel, met name in het Nieuwe Testament. Hoewel zijn naam niet vaak voorkomt, speelt hij een belangrijke rol in het verhaal van Jezus' kruisiging.

De Betekenis van Barabbas

De naam Barabbas is afgeleid van het Aramese woord "bar-Abba", wat "zoon van de vader" betekent. Dit kan verwijzen naar zijn afkomst of zijn relatie met zijn vader.

Barabbas in de Bijbel

In de evangeliën wordt Barabbas beschreven als een gevangene die ter dood veroordeeld is vanwege zijn betrokkenheid bij een opstand tegen de Romeinse overheersers. Tijdens het Joodse Pesachfeest had de gouverneur van Judea, Pontius Pilatus, de gewoonte om een gevangene vrij te laten. Het volk kreeg de keuze tussen Jezus, die beschuldigd werd van godslastering, en Barabbas.

Op aandringen van de hogepriesters en de leiders koos het volk voor de vrijlating van Barabbas en vroeg om de kruisiging van Jezus. Pilatus stemde hier uiteindelijk mee in en Barabbas werd vrijgelaten, terwijl Jezus werd veroordeeld tot de dood aan het kruis.

Symbolische Betekenis

De keuze voor de vrijlating van Barabbas in plaats van Jezus wordt vaak gezien als een symbool voor de menselijke neiging om te kiezen voor het aardse en zondige in plaats van het goddelijke en rechtvaardige. Het verhaal van Barabbas herinnert ons eraan dat Jezus vrijwillig zijn leven gaf voor de zonden van de mensheid.

Hoewel Barabbas zelf geen prominente figuur is in de Bijbel, heeft zijn naam een blijvende betekenis gekregen als symbool voor de keuze tussen goed en kwaad, en de genade die Jezus ons biedt.