Jehova

Oudtestamentisch figuur

Jehova is een oudtestamentisch figuur dat voorkomt in de Bijbel. Hij wordt beschouwd als de God van het Oude Testament en wordt vaak geassocieerd met de naam Jahweh. Jehova wordt gezien als de schepper van hemel en aarde en de almachtige God.

God van de Bijbel

In de Bijbel wordt Jehova vaak aangeduid als de God van Israël. Hij openbaarde zich aan Mozes op de berg Sinaï en gaf hem de Tien Geboden. Jehova wordt beschreven als een rechtvaardige en barmhartige God, die zijn volk leidt en beschermt.

Naamgebruik

De naam Jehova is afgeleid van de Hebreeuwse letters JHWH, ook wel het Tetragrammaton genoemd. Deze letters werden in het Hebreeuws gebruikt om de naam van God aan te duiden. Vanwege het heilige karakter van de naam werd deze vaak niet uitgesproken, maar vervangen door de naam Adonai.

In latere vertalingen van de Bijbel werd de naam Jehova gebruikt om het Tetragrammaton weer te geven. Hoewel de exacte uitspraak van de naam onzeker is, wordt Jehova algemeen geaccepteerd als een gangbare vertaling.

Belangrijkheid

Jehova speelt een centrale rol in het geloof van veel religieuze stromingen, waaronder het jodendom en het christendom. Zijn naam wordt vaak gebruikt in gebeden en lofprijzingen. Jehova wordt gezien als een almachtige en alwetende God, die zorgt voor zijn volk en rechtvaardig oordeelt.

De betekenis en beschrijving van Jehova zijn diep geworteld in de religieuze tradities en geschriften van het Oude Testament. Zijn naam symboliseert de goddelijke aanwezigheid en macht, en wordt vereerd en aanbeden door gelovigen over de hele wereld.