Mesach

Achtergrond

Mesach is een oudtestamentisch figuur die voorkomt in de Bijbel. Hij wordt genoemd in het boek Daniël, dat deel uitmaakt van het Oude Testament. Mesach was een van de drie jonge mannen die door koning Nebukadnezar werden meegenomen naar Babylon nadat Jeruzalem was veroverd.

Verhaal

In het boek Daniël wordt verteld hoe Mesach, samen met zijn vrienden Sadrach en Abednego, weigerde te buigen voor het gouden beeld dat koning Nebukadnezar had opgericht. Ze werden hierop voor de koning gebracht en kregen de kans om hun geloof in de God van Israël te verdedigen. Mesach en zijn vrienden bleven standvastig en verklaarden dat ze alleen voor hun eigen God wilden buigen.

Dit maakte de koning woedend en hij beval dat Mesach, Sadrach en Abednego in een brandende oven moesten worden gegooid. Maar tot ieders verbazing overleefden de drie mannen de vlammen en werden ze ongedeerd uit de oven gehaald. Dit wonder bevestigde hun geloof in God en maakte een diepe indruk op koning Nebukadnezar.

Betekenis

De naam Mesach heeft verschillende interpretaties en betekenissen. Sommige bronnen suggereren dat het verwijst naar een goddelijke bescherming of eenheid. Anderen zien het als een symbool van moed en standvastigheid in het geloof. Hoe dan ook, het verhaal van Mesach en zijn vrienden is een inspirerend voorbeeld van trouw aan God, zelfs in moeilijke omstandigheden.