Romeinse god van de zee

De Romeinse naam voor Poseidon

In de Romeinse mythologie stond de god van de zee bekend als Neptunus. Neptunus was een belangrijke godheid in het Romeinse pantheon en werd vereerd als de heerser over de oceanen, rivieren en bronnen. Hij was de zoon van Saturnus en Ops en de broer van Jupiter en Pluto.

Net als zijn Griekse tegenhanger, Poseidon, werd Neptunus vaak afgebeeld met een drietand, het symbool van zijn macht over de zeeën. Hij werd ook geassocieerd met paarden en werd vaak afgebeeld met een wagen getrokken door zeepaarden.

Neptunus werd beschouwd als een machtige en onvoorspelbare god. Hij kon de zeeën kalmeren of stormen veroorzaken, en werd vaak aangeroepen door zeelieden en vissers voor bescherming en gunstige omstandigheden op zee.

Naast zijn rol als god van de zeeën, werd Neptunus ook vereerd als een god van aardbevingen. Hij werd vaak geassocieerd met het opwekken van aardbevingen door zijn bewegingen onder de zeeën.

Neptunus had verschillende tempels en heiligdommen in het oude Rome, waar mensen hem konden eren en offers konden brengen. Zijn festivals, zoals de Neptunalia, werden gevierd met grote feesten en ceremonies.

De Romeinse naam Neptunus voor Poseidon weerspiegelt de invloed van de Griekse mythologie op de Romeinse cultuur. Hoewel de namen enigszins verschillen, delen beide goden veel van dezelfde kenmerken en attributen.