Samaritanen

Achtergrond

Samaritanen zijn een volk dat zijn oorsprong vindt in het oude Israël. Ze worden genoemd naar de regio Samaria, waar ze vandaan komen. De Samaritanen hebben een unieke religieuze en culturele identiteit die teruggaat tot de oudtestamentische tijd.

Geschiedenis

De geschiedenis van de Samaritanen begint in de 8e eeuw voor Christus, toen het Assyrische rijk het noordelijke koninkrijk Israël veroverde. De Assyriërs voerden een beleid van gedwongen deportatie uit, waarbij veel Israëlieten werden weggevoerd en andere volken naar het gebied werden gebracht. Deze nieuwe inwoners vermengden zich met de overgebleven Israëlieten en vormden zo de Samaritaanse gemeenschap.

Religie

De religie van de Samaritanen is gebaseerd op de Thora, het heilige boek van het jodendom. Ze erkennen echter alleen de eerste vijf boeken van de Thora als heilig en beschouwen de rest van de Hebreeuwse Bijbel niet als gezaghebbend. De Samaritanen hebben ook hun eigen versie van de Thora, die enkele verschillen vertoont met de joodse versie.

Tempel op de Berg Gerizim

Een belangrijk aspect van de Samaritaanse religie is de aanbidding op de Berg Gerizim, die zij beschouwen als de enige plaats waar God aanbeden mag worden. De Samaritanen bouwden hier een tempel, die echter in het jaar 128 voor Christus werd vernietigd door de joodse koning Johannes Hyrcanus. Sindsdien hebben de Samaritanen geen tempel meer en richten zij zich op het houden van religieuze festivals en rituelen op de Berg Gerizim.

Huidige situatie

Vandaag de dag zijn er nog maar een klein aantal Samaritanen over. Ze wonen voornamelijk in de stad Nablus op de Westelijke Jordaanoever en in de stad Holon in Israël. Ondanks hun kleine aantal blijven de Samaritanen vasthouden aan hun unieke religieuze en culturele tradities, die hen onderscheiden van zowel joden als moslims in de regio.