Tel-Abib

Achtergrond

Tel-Abib is een naam die voorkomt in het Oude Testament van de Bijbel. Het is een plaatsnaam die wordt geassocieerd met de Babylonische ballingschap van het volk Israël.

De betekenis van Tel-Abib

De betekenis van de naam Tel-Abib is niet volledig bekend. Het woord "Tel" kan verwijzen naar een heuvel of een archeologische site, terwijl "Abib" in sommige gevallen wordt geïnterpreteerd als "groen" of "jonge korenaren". Daarom wordt Tel-Abib soms vertaald als "heuvel van groen" of "heuvel van jonge korenaren".

Tel-Abib in de Bijbel

In het boek Ezechiël wordt Tel-Abib genoemd als de plaats waar de profeet Ezechiël zich bevond tijdens de Babylonische ballingschap. Het wordt beschreven als een locatie aan de rivier de Kebar, in het land van de Chaldeeën. Ezechiël ontving daar visioenen en boodschappen van God en diende als een profeet voor het volk Israël in ballingschap.

De Babylonische ballingschap

De Babylonische ballingschap vond plaats in de 6e eeuw voor Christus, toen het koninkrijk Juda werd veroverd door koning Nebukadnezar II van Babylon. Veel inwoners van Juda, inclusief Ezechiël, werden gedeporteerd naar Babylon, waar ze gedurende een periode van ongeveer 70 jaar in ballingschap leefden.

De boodschap van Ezechiël

Ezechiël speelde een belangrijke rol in het overbrengen van Gods boodschap aan het volk Israël tijdens de ballingschap. Hij sprak over de zonden van het volk, de komende straf en de hoop op herstel en terugkeer naar het land van Israël. Zijn visioenen en profetieën werden vastgelegd in het boek Ezechiël, dat deel uitmaakt van het Oude Testament.

Al met al is Tel-Abib een plaatsnaam die verbonden is met de Babylonische ballingschap en de profeet Ezechiël. Het herinnert ons aan een belangrijke periode in de geschiedenis van het volk Israël en de boodschap van hoop en herstel die werd gebracht door de profeet.