Zelafead

Achtergrond

Zelafead was een oudtestamentisch figuur die voorkomt in de Bijbel. Hij was een afstammeling van Manasse, de zoon van Jozef en Asnath. Zelafead behoorde tot de stam van Manasse, die een van de twaalf stammen van Israël was.

Erfland

Zelafead had vijf dochters, genaamd Machla, Noa, Chogla, Milka en Tirsa. Toen Zelafead overleed, had hij geen zonen om zijn erfland te erven. Volgens de toenmalige wetten zou het land overgaan naar de mannelijke nakomelingen van Zelafead's broers.

Recht op erfenis

De dochters van Zelafead waren echter vastbesloten om het land van hun vader te behouden. Ze gingen naar Mozes, de leider van de Israëlieten, en vroegen om hun recht op de erfenis van hun vader. Mozes bracht hun verzoek voor aan God.

Goddelijke instructie

God bevestigde dat de dochters van Zelafead recht hadden op het land van hun vader. Hij gaf Mozes de instructie om het land aan hen toe te wijzen. Dit betekende dat de dochters van Zelafead het land in bezit konden nemen en dat het binnen de familie zou blijven.

Belang

Het verhaal van Zelafead en zijn dochters is belangrijk omdat het laat zien dat vrouwen in staat waren om hun rechten te verdedigen en te verkrijgen, zelfs in een tijd waarin de erfenis meestal alleen aan mannelijke nakomelingen werd gegeven. Dit verhaal benadrukt de rechtvaardigheid en gelijkheid die God wilde dat zijn volk zou naleven.