Apocrief: niet erkend als gezaghebbend

Wat betekent apocrief?

Apocrief is een term die wordt gebruikt om te verwijzen naar geschriften die niet als gezaghebbend worden erkend. Het woord 'apocrief' komt van het Griekse woord 'apokryphos', wat 'verborgen' of 'geheim' betekent. In de context van religieuze teksten, zoals de Bijbel, verwijst apocrief naar boeken die niet zijn opgenomen in de officiële canon.

Kenmerken van apocriefe geschriften

Apocriefe geschriften worden over het algemeen niet als authentiek beschouwd en worden daarom niet erkend als echte, gezaghebbende teksten. Ze worden vaak als ondergeschoven of twijfelachtig beschouwd. In het geval van apocriefe bijbelboeken zijn ze niet opgenomen in de canonieke versie van de Bijbel, die door een religieuze gemeenschap als officieel en gezaghebbend wordt beschouwd.

Apocriefe boeken en hun inhoud

Er zijn verschillende apocriefe boeken die niet zijn opgenomen in de canonieke Bijbel. Deze boeken bevatten vaak verhalen, legendes, gebeden of wijsheidsliteratuur die niet als geloofwaardig of geïnspireerd worden beschouwd door de religieuze autoriteiten. Voorbeelden van apocriefe boeken zijn het Evangelie van Thomas, het Evangelie van Judas en het Boek van Henoch.

Hoewel apocriefe geschriften niet als gezaghebbend worden erkend, kunnen ze nog steeds waardevol zijn voor historisch, cultureel of literair onderzoek. Ze kunnen inzicht bieden in de religieuze en filosofische ideeën die destijds werden besproken, en kunnen ons helpen om een breder begrip te krijgen van de context waarin de canonieke teksten zijn ontstaan.

Al met al zijn apocriefe geschriften niet officieel erkend als gezaghebbend of authentiek. Ze worden beschouwd als niet-kanoniek en worden vaak met de nodige voorzichtigheid benaderd. Het is belangrijk om het onderscheid te maken tussen apocriefe geschriften en de canonieke teksten die door een religieuze gemeenschap als heilig en gezaghebbend worden beschouwd.