De evolutie van opslagmedia: de diskette

Wat is een diskette?

Een diskette, ook wel bekend als een floppydisk, is een opslagmedium dat in de vroege jaren 70 werd geïntroduceerd. Het was destijds een revolutionaire uitvinding, omdat het een draagbaar en herbeschrijfbaar opslagmedium bood voor computers.

Hoe ziet een diskette eruit?

Een diskette bestaat uit een dunne, flexibele magnetische schijf die is opgesloten in een beschermende plastic behuizing. De schijf is bedekt met een magnetiseerbaar materiaal waarop gegevens kunnen worden opgeslagen. De behuizing heeft een uitsparing waarin een draaibaar lees- en schrijfkop kan worden geplaatst.

Hoe werkt een diskette?

Wanneer een diskette in een computer wordt geplaatst, wordt de lees- en schrijfkop in contact gebracht met de magnetische schijf. De kop kan magnetische signalen lezen en schrijven op de schijf, waardoor gegevens kunnen worden opgeslagen en opgehaald.

Capaciteit en gebruik

De oorspronkelijke diskettes hadden een opslagcapaciteit van slechts 360 kilobyte. Latere versies, zoals de 3,5-inch diskette, konden tot 1,44 megabyte aan gegevens bevatten. Diskettes werden veel gebruikt voor het opslaan en overbrengen van bestanden, zoals documenten, afbeeldingen en programma's.

De opkomst van nieuwe technologieën

Met de komst van nieuwe opslagtechnologieën, zoals cd's, dvd's en USB-flashdrives, raakte de diskette geleidelijk aan verouderd. De beperkte opslagcapaciteit en langzame gegevensoverdracht maakten het minder praktisch in vergelijking met de nieuwe alternatieven.

Een nostalgisch symbool

Hoewel de diskette tegenwoordig zelden wordt gebruikt, blijft het een iconisch symbool van de vroege computertijdperk. Het herinnert ons aan de snelle evolutie van opslagmedia en de vooruitgang die we hebben geboekt op het gebied van technologie.