Farizeeër (bijbel)

Introductie

Een farizeeër is een religieuze groepering die voorkomt in de Bijbel, met name in het Nieuwe Testament. Ze waren bekend als wetgeleerden en hadden een belangrijke positie binnen de Joodse samenleving in die tijd.

Achtergrond

De farizeeën waren een Joodse sekte die zich sterk richtte op de naleving van de Joodse wetten en tradities. Ze geloofden in de goddelijke openbaring van de Thora en streefden ernaar om deze wetten nauwgezet te volgen.

Geloofspraktijken

De farizeeën waren zeer toegewijd aan het onderwijzen en interpreteren van de Joodse wetten. Ze hielden zich strikt aan de rituele reinheidswetten en legden de nadruk op het naleven van de sabbat en andere religieuze feestdagen.

Kritiek van Jezus

In de Bijbel wordt vaak vermeld dat Jezus kritiek had op de farizeeën. Hij bekritiseerde hun hypocrisie en uiterlijke schijn van vroomheid, terwijl ze innerlijk niet oprecht waren in hun geloof en handelen.

Belangrijke figuren

Sommige farizeeën worden specifiek genoemd in de Bijbel, zoals Nicodemus en Saulus (die later bekend werd als de apostel Paulus). Deze personen speelden een belangrijke rol in de verspreiding van het christendom na de dood van Jezus.

Conclusie

De farizeeën waren een religieuze groepering binnen het Jodendom die bekend stonden om hun toewijding aan de Joodse wetten en tradities. Hoewel ze vaak kritiek kregen van Jezus, hebben sommige farizeeën een belangrijke rol gespeeld in de vroege verspreiding van het christendom.