Farizeeër: Een schijnheilige persoon

Wat is een farizeeër?

Een farizeeër is een term die wordt gebruikt om een schijnheilige persoon te beschrijven. Het woord 'farizeeër' komt oorspronkelijk uit het Grieks en betekent 'afgescheiden'. In de tijd van het Nieuwe Testament waren de farizeeën een religieuze groepering binnen het jodendom.

Kenmerken van een farizeeër

Farizeeën stonden bekend om hun strikte naleving van de Joodse wetten en tradities. Ze hielden zich strikt aan de rituele reinheid en waren zeer zichtbaar in de samenleving. Ze gaven aalmoezen, baden in het openbaar en vastten regelmatig. Echter, achter deze uiterlijke vroomheid schuilde vaak een schijnheilige houding.

Een farizeeër was gericht op het uiterlijk vertoon en wilde graag gezien worden als rechtvaardig en godvrezend. Ze hielden zich strikt aan de wetten, maar misten vaak de innerlijke betrokkenheid en oprechtheid. Ze waren geneigd om anderen te veroordelen en zichzelf als superieur te beschouwen.

Gebruik van de term 'farizeeër'

Tegenwoordig wordt de term 'farizeeër' gebruikt om iemand aan te duiden die schijnheilig of hypocriet is. Het verwijst naar mensen die zichzelf presenteren als vroom en rechtvaardig, maar in werkelijkheid een verborgen agenda hebben of hun eigen belangen nastreven.

Het is belangrijk om op te merken dat niet alle religieuze mensen of mensen die zich bezighouden met spirituele praktijken automatisch farizeeërs zijn. De term wordt gebruikt om degenen te beschrijven die een schijnheilige houding aannemen en anderen veroordelen, terwijl ze zelf niet integer handelen.

De term 'farizeeër' herinnert ons eraan om oprecht en oprecht te zijn in onze daden en intenties, en om anderen niet te veroordelen zonder eerst naar onszelf te kijken.