Usufructus: Het recht om te genieten van andermans eigendom

Wat is usufructus?

Usufructus is een term uit het Romeinse recht die verwijst naar het recht om te genieten van andermans eigendom. Het is een vorm van vruchtgebruik waarbij de vruchtgebruiker het recht heeft om de opbrengsten en voordelen van een eigendom te benutten, zonder dat hij of zij eigenaar wordt.

Hoe werkt usufructus?

Usufructus wordt vaak toegepast bij nalatenschappen of bij het opstellen van testamenten. In zo'n geval kan bijvoorbeeld de langstlevende echtgenoot het recht van usufructus krijgen over de woning van de overleden partner. Dit betekent dat de langstlevende het recht heeft om in de woning te blijven wonen en de vruchten ervan te plukken, zoals het ontvangen van huurinkomsten als de woning wordt verhuurd.

Usufructus kan ook worden gevestigd op andere vormen van eigendom, zoals landbouwgrond of aandelen. De vruchtgebruiker heeft het recht om de vruchten te plukken, zoals het oogsten van gewassen of het ontvangen van dividenduitkeringen.

Beperkingen en duur van usufructus

Usufructus kent enkele beperkingen. Zo mag de vruchtgebruiker het eigendom niet beschadigen en moet hij of zij zorgen voor het behoud ervan. Daarnaast kan de eigenaar bepaalde restricties opleggen aan het gebruik van het eigendom.

Usufructus heeft ook een beperkte duur. Het kan worden gevestigd voor een bepaalde periode of eindigen bij het overlijden van de vruchtgebruiker. In sommige gevallen kan het recht van usufructus ook eindigen door verjaring, bijvoorbeeld als de vruchtgebruiker het eigendom gedurende lange tijd niet heeft gebruikt.

Conclusie

Usufructus is een juridisch begrip dat verwijst naar het recht om te genieten van andermans eigendom. Het geeft de vruchtgebruiker het recht om de opbrengsten en voordelen van het eigendom te benutten, zonder dat hij of zij eigenaar wordt. Usufructus kan worden toegepast bij nalatenschappen en testamenten, en kent beperkingen en een beperkte duur.