De mythische oorsprong van Narcissus

Zoon van Cephisus en Liriope

Narcissus, de figuur uit de Griekse mythologie die bekend staat om zijn ongeëvenaarde schoonheid, was de zoon van Cephisus en Liriope. Cephisus was een riviergod en Liriope een nimf. Samen brachten zij Narcissus voort, een jongeman die de harten van velen veroverde met zijn buitengewone uiterlijk.

Volgens de legende was Narcissus zo adembenemend mooi dat zowel mannen als vrouwen zich tot hem aangetrokken voelden. Hij was echter onverschillig en ongevoelig voor de liefde van anderen. Zijn hart was koud en zijn verlangens waren gericht op zijn eigen reflectie.

De tragedie van Narcissus begon toen de godin Nemesis, die wraak nam op degenen die anderen pijn deden, hem vloekte. Ze zorgde ervoor dat Narcissus verliefd werd op zijn eigen spiegelbeeld, dat hij weerspiegeld zag in het water van een bron. Hij werd geobsedeerd door zijn eigen schoonheid en kon niet stoppen met staren naar zijn eigen reflectie.

Deze obsessie met zichzelf leidde uiteindelijk tot zijn ondergang. Narcissus kon niet eten, drinken of slapen, omdat hij te geobsedeerd was door zijn eigen spiegelbeeld. Uiteindelijk stierf hij aan uitputting, terwijl hij nog steeds verlangend staarde naar zijn eigen reflectie.

De mythe van Narcissus heeft door de eeuwen heen vele kunstenaars en schrijvers geïnspireerd. Het verhaal symboliseert vaak de gevaren van zelfobsessie en het verlies van verbinding met de wereld om ons heen. Narcissus is een waarschuwing voor de destructieve kracht van egoïsme en de noodzaak om liefde en empathie voor anderen te cultiveren.