De veelzijdige betekenis van 'helling'

Helling als geografisch fenomeen

Een helling is een natuurlijk of kunstmatig gevormd terrein dat omhoog of omlaag loopt. Het kan een deel van een dal, een deel van een heuvel of een steilwand zijn. Hellingen kunnen variëren in steilheid, van zachte glooiingen tot steile opstijgingen of dalingen.

Helling als constructie-element

Hellingen worden ook gebruikt als constructie-elementen in verschillende contexten. Zo worden ze bijvoorbeeld toegepast bij de aanleg van dijken, waar ze dienen als versterking van de waterkering. Daarnaast worden hellingen gebruikt bij de bouw van taluds, waar ze zorgen voor een geleidelijke overgang tussen verschillende hoogteniveaus.

Hellingen in de scheepsbouw

In de scheepsbouw verwijst een helling naar een scheepswerf of een dok waar schepen worden gebouwd, gerepareerd of onderhouden. Het is een plaats waar ambachtslieden, zoals kalfateren en timmerlieden, hun opdrachten uitvoeren om schepen in optimale staat te houden.

Helling als meetkundige term

Helling kan ook verwijzen naar de inclinatie of neiging van een oppervlak. Het is een maatstaf voor de stijging of daling van een object ten opzichte van een horizontaal vlak. Deze meetkundige betekenis van helling wordt vaak gebruikt in de wiskunde, natuurkunde en techniek.

Helling als afvalverwerkingsproces

Tot slot kan helling ook verwijzen naar een afvalverwerkingsproces waarbij afval wordt gestort op een helling om het te laten aflopen naar een centrale verzamelplaats. Dit proces wordt gebruikt om afval efficiënt te verwerken en te verminderen.