Tenuis: een taalkundige term

Wat is een tenuis?

Een tenuis is een term uit de taalkunde die verwijst naar een medeklinker die wordt uitgesproken zonder enige merkbare ademstoot. Het woord "tenuis" is afgeleid van het Latijnse woord "tenuis", wat "dun" of "fijn" betekent. In de fonetiek wordt de tenuis vaak aangeduid met het symbool [p], [t] of [k], afhankelijk van de specifieke klank.

Hoe wordt een tenuis uitgesproken?

De tenuis wordt gekenmerkt door een korte en scherpe uitspraak, waarbij de luchtstroom niet wordt onderbroken door een ademstoot. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld de aspiratieklanken, waarbij er wel een hoorbare ademstoot aanwezig is. Een voorbeeld van een tenuis is de "p" in het woord "pan" of de "t" in het woord "tas".

Tenuis in verschillende talen

De tenuis komt voor in verschillende talen over de hele wereld. In het Nederlands worden de medeklinkers "p", "t" en "k" vaak als tenuis uitgesproken. In andere talen, zoals het Engels of het Duits, kunnen deze medeklinkers echter ook een aspiratieklank hebben, waarbij er wel een ademstoot aanwezig is.

In sommige talen, zoals het Chinees, speelt de tenuis een belangrijke rol in de klankstructuur van woorden. Hier worden medeklinkers vaak onderscheiden op basis van de aanwezigheid of afwezigheid van een ademstoot, wat resulteert in een betekenisverschil.

Conclusie

De tenuis is een taalkundige term die verwijst naar een medeklinker die wordt uitgesproken zonder enige merkbare ademstoot. Het is een belangrijk concept in de fonetiek en wordt gebruikt om verschillende klanken in talen over de hele wereld te beschrijven.